ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ನಗೆಯ ಚೂರ
ಕಿಸೆಗೆ ತುರುಕಿ ಕಾನೆಯಾಗುವ
ಜನರ ಒಂಟಿತನದ ನಶೆಗಿಂತ,
  ಹನಿ ಹನಿಯಾಗಿ ಒಳಗಿಳಿದು
  ಕುರುಡಾಗಿಸಿ ಮರುಕ್ಷಣವೇ
  ವಿಸ್ಮಯದ ಮಿಂಚು ಹೊಳೆಯಿಸುವ
  ಅಕ್ಷರಗಳ ಚಮತ್ಕಾರಕ್ಕಿಂತ
    ವರ್ಷಕ್ಕೆರಡು ಬಾರಿ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ
    ಬೇಕೆಂದೇ ನನ್ನ ಹೊರಗಿನವನನ್ನಾಗಿಸುವ
    ತೋಟದ ಮರಗಳ ಹುಳಿಕೋಪ
    ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತದೆ!