(ಅರ್ಧರಾತ್ರಿಯ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಲಹರಿಯಿಂದ...!)

ಬರೆದೆಲ್ಲ ಸಾಲುಗಳು
ನಿನ್ನೊಳಗೇ ಅವಿತಂತೆ
ಅಕ್ಷರಗಳ ಕೋರಿಕೆಗೆ
ನಗುವೊಂದು ಹೊಳೆದಂತೆ
ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣವೂ ಹನಿಗೂಡಿ
ತೃಪ್ತ ತೊರೆ ಹರಿದಂತೆ
ಕಿರುಬೆರಳ ಅಪ್ಪುಗೆಗೆ
ಜಗವೆ ತಂಪಾದಂತೆ
ಕಲ್ಪನೆಯ ತೇವದಲಿ
ಸಿಕ್ಕಿಬಿಡು ಒಮ್ಮೆ,
ವಾಸ್ತವದ ಮೊಳಕೆಯಲಿ
ಉಸಿರಾಡುವೆ...